Okumadan muaf olmak

Bu başlığı taşıyan yazımı 2017 yılının ocak ayında yazdığıma göre demek ki aradan altı yıl geçmiş.

Kültür işlerinin daha çok belediyelere havale edildiği mevcut siyasi ortamda, mahalli seçimlerin bir yenisine hazırlanırken bu yazıyı tekrar paylaşmak istedim.

“Okumak, her türlü bilme çabasını kapsayan bir kelimedir ve sadece akli varlığa (insana) mahsustur.

Aklını, kalbini, halini okumak… şeklindeki fertten ferde yönelen bir fiili içerdiği gibi, âlem(ler)i hayatı, tabiatı, toplumu, hadisatı okumak… şeklindeki yönelimleri de içerir.

Bunlardan dolayı, onun ilk nesnesi olarak aklımıza geliveren kitabın tanımı da genişler; okunabilme niteliği taşıyan her şey özel bir kitap olarak çıkar karşımıza. Arapça’daki ikra kelimesi de kastettiğimiz tüm okumaları ve dolayısıyla tüm kitapların (âlemi vd.) okunmasını ifade etmesi bakımından, örneğin İngilizce’deki reading (kitap okumak) kelimesine göre daha değerli ve öncelikli hale gelir.

Bu değer ve önceliğin nedeni ise, onun aynı zamanda her şeriata göre farklılaşan bir okuma terbiyesine bitişik olmasındandır....