Madem reform kapısı aralandı…

Hükümetin ekim ayı içerisinde kanunlaşacağını açıkladığı yargı reformu siyasetin doğal karmaşasında dikkatleri çekmeyi hak ediyor. Epeyidir eksikliği hissedilen reform, atılım, vizyon gibi kavramların hayatımıza döneceğine dair de bir umut içeriyor. Her ne kadar reform paketi yetersiz olsa ve başka alanlarda böylesi bir girişimin haberi bulunmuyor olsa da “yargı paketi” ülkenin pozitif gündeme ihtiyacının teyidi açısından kıymetli bir hamle olarak kayda geçirilmelidir. Buna da şükür kabilinden bir adım… Türkiye’nin öncelikle başkanlık sisteminin revizyonu olmak üzere bir dizi reforma ihtiyacı olduğu açıktır. Beraberinde, on yıllardır çözülemeyen temel sorunlarla birlikte; kollar sıvanacak olursa ağır bir mesainin bizi beklediği de malumdur. Esasen hem 17 yılı aşkın tek parti iktidarı hem de bir yılını geride bırakan başkanlık sisteminin çözmesi gereken; yani şimdiye kadar çözülmesi gereken bir dizi meselenin ertelene ertelene bugüne kalması bir eksiklikti. Eğitim, ifade hürriyeti, Kürt meselesi, yargı bağımsızlığı, idarede şeffaflık gibi konularla şehirleşme felaketi, depreme karşı hazırlıksızlık, teknoloji üretiminde geri kalmışlık veya gelir dağılımı adaletsizliği gibi başlıkların çözüme kavuşturulamaması sistem ve toplum üzerinde ağır bir yük oluşturmaktadır. Bütün alanlarda tıpkı yargı reformu gibi vizyon paketleri ortaya koymak ihtiyacı vardır. Bu derin meseleler çözülmedikçe kangrenleşen ve toplumu kemiren birer hastalık haline gelmiştir. Çözüm geciktikçe de kamplaşma ve kutuplaşma büyümekte, çözüm adına uygulanacak doz artmaktadır.