O erkek çocuk...

Mesele nerede başlıyor biliyor musunuz? İlkokul birinci sınıftaki erkek çocuk, sınıfındaki ya da mahallesindeki kız arkadaşına “Sen çekil, kızlar futbol oynamaz” dediğinde başlıyor her şey. “Kızlar şunu yapamaz, bunu beceremez” türünden cümleleri kuran erkek çocuklar evde ebeveynleri, okulda da öğretmenleri tarafından uyarılmadığı sürece de devam edip soruna dönüşüyor mevzu. O çocuk büyüdükçe sorun da büyüyor.

DURUM VAHİM

‘Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü’ydü dün. Neredeyse her gün bir kadının öldürüldüğü... Ve katilin hep erkek olduğu… Erkek katillerin kadınları; sokak ortasında kılıçla öldürdüğü, metroda bıçakla kovaladığı, tüfekle ateş ettiği… Her gün birçok kadının, erkeklerin tacizine, tecavüzüne, saldırısına maruz kaldığı…

Kadınların erkek şiddeti altında yaşadığı bir ülke Türkiye. Üstelik buna rağmen İstanbul Sözleşmesi’nden vazgeçmiş bir ülke… Lütfen kimse bana dünyadan benzer örnekler vermeye kalkmasın. Verecekse de üçüncü dünyadan değil, mesela İskandinav ülkelerinden örnek versin. O seviyeyi konuşalım, beterin beterini değil.

SIRF SLOGANLA OLMUYOR

Kadınların maruz kaldığı erkek şiddeti; öyle üç kuru sloganla hallolacak bir mevzu değil. Senede birkaç özel günde edilen beylik lâflarla (ki burada söze bile ‘bey’lik diyoruz) çözülecek bir sorun da değil bu. Kadına yönelik şiddetle mücadele için önce farkındalık gerekiyor.