Yoruma gerek var mı?

İstanbul Teknik Üniversitesi’nde sene 2003 yılı, henüz 19 yaşındaki bir ikinci sınıf öğrencisi olarak kafası bir karış havada gezen birisiydim.

Bir gün, çok değerli bir mukavemet akademisyenimizin dersindeydim. Değerli Hocamız, öğrenciler tarafından korkulan birisiydi. Herkes, kendisinin çok gaddar ve de acımasız olduğu için şikayet ederdi. Düşünün ki ara sınavdaki sınıf ortalamaları 100 üzerinden 15-20 gibi seviyelerde çıkıyor. Dediğim gibi, sınıftaki herkes gençlik yıllarının başında; aklı fikri eğlencede olan gençlerdik…

Bir gün, bir arkadaşımız isyan etti: “Sayın Hocam, bize o kadar düşük notlar veriyorsunuz ki ortalamamız düşüyor. Hevesimizi yitiriyoruz” diye. Hocamız derin bir nefes aldı ve cevapladı: “Haksızlık mı yapıyorum? Buna mı itirazınız var?”

Arkadaşımız biraz laubali bir şekilde “Gidiş yolumuz doğru olan sorularda, bir virgül kaydırdık diye sıfır puan veriyorsunuz” diyerek serzenişte bulundu. Hocamızın yüzü aniden gerildi ve birden haykırmaya başladı:

“DEMEK VİRGÜL YÜZÜNDEN PUAN KIRIYORUM!”

“Hiç kimse sınıftan çıkmayacak. Hepiniz burada...