Gidemeyenler için üzülme, herkese küçük bir aşk yeter

Her yolculuğa çıkışta her şiire kalbimi koyarak başladım ama hiçbir zaman uzaklara gitmeyi göze alamadım. Sesini yükseltmenin bile büyük cesaret gerektirdiği günlerde ‘gidemeyenler’le aynı kaderi paylaşmak zorunda kalacağımı bile bile asla çekip gidemedim...

Biliyorum ne yazdığım şiirler ne dinlediğim müzikler ne de ritmine sessizce eşlik ettiğim büyülü danslar asla ‘gidemeyenler’in acısını karşılamaya yetmeyecek. Çünkü bu topraklarda tarifi imkansız acılar var.

Çünkü orada şiirin, sözün yetmediği, anlattıkça çoğalan kalp ağrıları var... Çünkü orası susmanın dayanılmaz boyutlara ulaştığı bir cehennem...

Muhtemelen susmanın tahammül sınırlarını aştığı anlarda insanlar gerçekleri gördükçe, duydukça, hatta yakından dokundukça kalplerine daha fazla yüklenecekler ama asla anlatamayacaklar...

Eğer bazı şiirlerin en tenha köşelerinde aşkı kalbime daha fazla yaklaştırabilirsem, bütün...