Dindarları tarif, dindarlığı tasnif etme meselesi…

Türkiye dindarlığının yüz, elli ve yirmi beş yıllık devrelerde geçirdiği evreleri önce bol bol taltif edip, sonra buradan alınan avansla (çünkü dindarlar biraz övülünce ellerindeki altını incik boncuğa değişen “saf” insanlar olarak görülür) bu sürecin nereye doğru evrileceğini işaret etmek sıkça başvurulan bir yöntemdir.
Bunu özellikle 28 Şubat'tan beri dindarlara uyguluyorlar. Oldukça gizli bir üstencilikle, makbul dindarın nasıl ve nereye doğru evrilmesi gerektiğini, muhafazakârları yeterince övmenin getirdiği avansla işaret ediyorlar.
Evet, bir Ertuğrul Özkök övgüsüyle kendinden geçen “muhafazakârlar” var. Bunlar her kesimde her zaman vardır. Nefs denen bir şey var. Yargılamıyorum; yarın bizlerin sürçmeyeceği ne malum? Kendi cemaatlerinin sınırları ötesine geçmek, biraz eğlenmek, kendisini önemli hissetmek isteyen, şöhreti de seven insanlar buna kolay kapılabilirler.
Ama bu, çok klişe ve deşifre olmuş bir durumdur ve bir toplumu birkaç kişi ile dönüştüremezsiniz. Hem bir medya patronu kaç Ahmet Hakan besleyebilir ki!
İslam'ın değerler ve organizasyon gücünü hegemonik seküler sisteme içini boşaltarak entegre etme meselesi, Recep Tayyip Erdoğan ve tecrübeli dindar tabandan ağır bir tokat yedi.
Burada asıl sorun, özellikle son 13 yıldır yolda düzülen kervanın (ki çok değerli mallar taşımaktadır) dindarlar tarafından ideolojik kimliğe, düşünsel derinliğe tercüme edilememiş olmasıdır. Muhafazakârlar hala akıl, hakem ihraç etme eğiliminde görünüyorlar.
Muhtemelen, muhafazakârlar yeni paradigmayı açabilene kadar dindarları tasnif etme, modası geçmiş (Erdoğan) ve makbul (Batılı) muhafazakâr ayrımları yaratma, topluma ufak ufak zerk edilmeye çalışılacak.