DYP’nin önü kesilmeseydi...

AKP’yi yüzde 36 oyla Meclisteki sandalyelerin yüzde 65’ini kazandırarak tek başına iktidara taşıyan 3 Kasım 2002 seçiminin sonuçlarından biri de yüzde 9.7’de kalıp kılpayı bir farkla yüzde 10 seçim barajına takılan DYP’yi Meclis dışında bırakması olmuştu.
Bu sonuçta etkili olan sebeplerden biri, aynı seçimde, şimdiki HDP’nin kapatılan seleflerinden DEHAP’ın aldığı oyların da genel dağılımda hesaba katılmasıydı. Oysa bu partinin ülkenin yarısında teşkilâtı olmadığı ve bu yüzden seçime katılma yeterliliğinin bulunmadığı AYM kararıyla tesbit edilip, bu husus YSK’ya yapılan itirazla dile getirilmişti. Ama bu itiraz, gayri hukukî ve keyfî bir gerekçeyle reddedilmiş; böylece üzerine zaten darbe hukukuna göre yapılmış olmasından kaynaklanan gölgelerin düştüğü seçimin sonuçlarına böyle bir hukuksuzluğun şaibesi de karıştırılmıştı.

Eğer itiraz kabul edilip gereği yapılmış olsaydı, DYP 66 vekille Meclise girecek, AKP ve CHP’nin de sandalye sayıları düşecekti.

Neticede, 28 Şubat’ın DYP’ye vurduğu darbe bu keyfî kararla iyice perçinlendi ve gerek dış müdahaleler, gerekse iç yapıdaki arızalar sebebiyle gerileme ve iniş trendine girmiş olan parti bu sebeple baraja takılıp Meclise giremeyince ve sonraki süreçte bu gidişatı tersine çevirebilecek kuvvetli bir irade de ortaya konulamayınca, DYP’deki erime süreci daha da ivme kazanarak devam etti ve sonuç olarak parti iyice dibe vurdu.

Böylece Türkiye siyasetinin köklü ve ana damarlarından biri olan DP-AP çizgisinin temsil edilmediği bir siyasî yapı ortaya çıktı.