'Benim büyük çaresizliğim'

ANORMAL, makul olmayan şartlar altında yaşarken normali, makul olan tavrı bulmak, savunmak neredeyse imkânsız hale geliyor.

Cumartesi gecesi Beyoğlu’nda küçük bir plakçıda, Radiohead’in yeni albümünü dinlemek, çıkışını kutlamak için toplanan bir grup genç insana “hassasiyeti kaşınmış vatandaş süsü verilmiş” lümpenler iğrenç bir saldırı düzenledi.

“Ramazanda içki içmeye utanmıyor musunuz? Yakarız burayı” diye saldırıya geçen zihniyetin farklı zamanlarda yol açtıkları faciaların zihinlerimizin bizi üzen, kahreden, içimizi yakan, öfkelendiren hatıralar galerisinde geniş bir yeri var.

“KİMSEYE BİR RAHATSIZLIK VERMEDEN” sevdikleri grubun yeni albümünü dinlemek için toplanmış savunmasız gençlere saldıranların görüntülerini umutsuzlukla, öfkeyle seyrettim.

Küfrettim, isyan ettim, “uzun saçlı, rock’çı ve solcu genç” olarak hem kendi geçmişimde hem de yakın çevremde epeyce örneği bulunan benzer hadiseleri hatırladım.

ERKİN BABA MODELİ

Köprüaltı Kemancı’yı basmaya kalkışan tombalacı çıyanlara attığımız dayağı da, üniversite yıllarında yakın arkadaşımla bir izbede kıstırıldığımızda “Ne lan bu saçlar, karı gibi?” diye canımıza okuyan hayvanları da aynı iç sızısıyla andım...

Erkin Koray’ın uzun saçlı diye kendisini pataklamaya kalkan beş ayıyı teker teker paketlediği hadise gibi “şimdi matrak gelen hatırlar” aktı zihnimden.
Bilmeyene hatırlatayım. Hikâyenin sonunda beş ayı şikâyetçi olur ve karakola giderler. Komiser “Bu ufak tefek herif mi dövdü sizi?” der ve Erkin Baba’yı bırakır, ayıları içeri alır. Neyse...

İçimdeki “bizim büyük çaresizliğimiz” hissiyle sosyal medyadaki yorumları okumaya başladım sonra...