Ağlama bebek!...

Kış çiçeklerinin yüzü güldü üç gündür. Lodos sıcaklık getirdi kente.
Güneş ışınlarıyla toprağa inerken yağmur damlaları, yedi rengin kuşağı çıkar karşımıza...
Bulutların arasında görünen o gökkuşağı bir güzelliği yansıtır, insanın içini ısıtır.
Usta ne demişti bir yazısında:
“Paylaşım, mutluluğun bereketidir!”
Yaşadığımız coğrafyada güzellikleri paylaşmak, insanca yaşamak derdimiz. Çocuklarımıza aydınlık bir gelecek bırakmak.
Silahların susması, ölümlerin sonlandırılması...
Gerçek mutluluğun tüm insanlığın altına çekilen toplam çizgisindeki duyarlılıktan oluştuğunu yazmıştım bir süre önce.
O duyarlılık giderek yok oluyor, kan, intikam duyguları ortalığı yangın yerine çeviriyor...
Yaşanan bir anı, yazıyla somutlaştırmak, insan sıcaklığını onun içine koymak, uzun uzun düşünmek...
Bir sevgi, barış, umut, aydınlık ormanı kurmak, genç fidanları büyütmek; kış yağmurlarıyla yükselen toprak kokusunu içine çekmek.
Birkaç dakika gözlerimizi kapatıp Cizre’ye, Silopi’ye, Sur’a, Nusaybin’e gitmek, orada yaşayan insanlarla konuşup haykırmak:
“Yeter artık!”
O toprak kokusu insancıl düşlerimizi çoğaltır bizim...
Yaşamımıza yaşam katar...
Eşzamanlı nice anlar gözlerimizin önüne gelir, yaşam sevincimiz artar.
Kardeşliğe, barışa giden yol budur!
Mutluluğun temeli paylaşım kavramını oluştururken hem güzellikleri, hem sevinci, hem de acıyı, hüznü birlikte yaşarız...

***

Kış yağmurlarıyla çiçeklerin yüzünün gülmesi, hayatı kucaklamak, insan sıcaklığı...
Yaşanan bir an bize ölümleri anımsatmasın; hüzünleri, acıları içimizde çoğaltmasın.
Güneşin çocukları olalım, yıldızların...
Akan bir ırmak, bir lacivert deniz, dağların dorukları...
Tüm dünya çiçeklensin, akan kan dursun, gelin kardeşçe birlikte yaşayalım...
Sen acısını, kaygısını biliyor musun orada yaşayan insanların? Sen tanık oldun mu hiç yataklarlarıyla, yorganlarıyla ilçeyi terk eden kadınlara, erkeklere, çocuklara?
Gelin gerçek mutluluğu yakalayalım hep birlikte...
Hendekler kazarak, duvarlar örerek, kör terörün peşinden giderek yaşanmaz!
Gökkuşağının resmini yapalım hep birlikte, insanca yaşamak için, sermaye-emek çelişkisini görerek birlikte olalım...
Bir gazeteci, sanatçı, bilim insanı, emekçi, edebiyatçı insanlarla paylaşır bilinci...
Hani o toplam çizgisi vardı ya, mutluluk için insanlık toplam çizgisindeki duyarlığı oluşturan...