Ol yerin uleması enim küfrüme hükmederle

Cem Sultan, Macaristan’dan yardım alarak saltanat mücadelesine devam etmek gibi bir düşünceye sahip idiyse bile bunun uygulanabilir olmadığını anlamıştı. Anadolu dışındaki sancaklara şehzade çıkarılmaması gibi dikkat çekici bir Osmanlı uygulaması vardır. Bunun tek istisnası ise, babası I. Selim’in, dedesi II. Bayezid’le mücadelesi sırasında Kefe sancakbeyi olarak atanan Şehzade Süleyman’dır. Gerçi, II. Bayezid, bu mücadelede Selim’e de Rumeli yakasında Semendire sancağını vermiş fakat Selim, görev yerine varmadan geri dönerek babasıyla savaştığı için bu atama kâğıt üzerinde kalmıştır. Bu Osmanlı geleneğinin ne gibi sebeplere dayandığını tam olarak bilmiyoruz. Osmanlı dünyasına nispeten geç katılan ve dahası Suriye’nin kuzeyi hariç, dirlik sisteminin uygulanmadığı Arap vilayetleri bir yana, en eski Osmanlı topraklarından olan merkezî Rumeli topraklarına şehzadelerin niçin gönderilmediği açıklanması gereken bir sorudur. Sancakları o tarafta olmasa bile, Orhan Bey’in oğulları Süleyman Paşa ve Murad gibi kuruluş döneminde Rumeli uçlarında çok aktif olan örneklerle de daha sonraki dönemlerde karşılaşmıyoruz.