“Sayılmayız parmağ ile, tükenmeyiz kırmağ ile”

Günlerdir durup durup Muhyi’nin “Zahid Bizi Tan Eyleme” ilahisini dinliyorum. Ya Ruhi Suya Erkan Oğur yorumuyla. Her dizenin açıldığı anlam, bugün yaşadığımız gerçeğe değiyor gibi. 

Neticede dünya, bir kez daha korkunç bir deliliğin eşiğinde. Batıda yabancı düşmanlığı İslam düşmanlığına dönüşürken vaktiyle Haçlıların veMoğolların İslam topraklarına açtığı savaş bugün taşeron terör örgütleri eliyle aynen sürüyor.

Kurulu dünya düzeni iflas etti, örgütlü yapılar bir yalanı perdelemek üzere üretildiğini ispatlayarak çürüyüp kokuştu. Suriye’de ölüleri saymaktan başka icraatı olmayan BM, Halep’ten sonra İdlip’in korkunç bir katliama maruz kalacağını söylüyor ama engellemek için harekete geçmiyor. Büyük bir kayıtsızlık, utanmazlık, ahlaksızlık…

İnsanlığı ise düştüğü yerden yine Türkiye kaldırıyor.Üç milyon insan kardeşine bakarken, Suriye’de savaşı sonlandırmaya çabalarken, Halep’te sivilleri kurtarırken, terör örgütleriyle savaşırken… Merhameti ve adaleti tek başına temsil ederken...

Anadolu başka türlüsünü bilmiyor çünkü. Haçlıların ve Moğolların taş üstünde taş, baş üstünde baş bırakmadığı bir coğrafyada kurulan Selçuklu ve Osmanlı devletleri vahşetin, şiddetin ve merhametsizliğin kuruttuğu toprakları adaletle ve merhametle nasıl yeşertti ise;

Tabduk Emre,Yunus Emre, Sarı Saltuk, Hacı Bektaşi Veli ve Mevlana gibi gönül sultanlarıağır bir yıkımın ardından Anadolu’yu ahlak ve irfanla nasıl mayaladı ise;

Bugün de o mirasın devamı olan Türkiye’de iyi yürekli, cesur ve onurlu insanlar yapıyor aynısını.