MHP’nin başkanlık çıkışı, CHP’nin OHAL skandalı

Yazık ki Cumhuriyet Halk Partisi, hatada ısrar etmeyi siyasette istikrar sanıyor.

Parti tarihi neredeyse, milletin vekillerinin TBMM’de hazırladığı yasaları Anayasa Mahkemesi’nde iptal ettirmeye çalışma tarihi. Meclis’te, kamuoyu önünde, sandıkta alınamayan siyasi sonucu hukukçulardan oluşan teknik bir heyete aldırmaya çalışmak bir acziyet aslında.

Lakin Türkiye’de siyasi sistem yakın döneme kadar böyle işledi. Kâh askeri bürokrasi, kâh yargı bürokrasisi sayesinde halkın seçtiklerinin değil vesayet düzeneğini kuranların dediği oldu.

CHP’nin hükümet olmasına da gerek kalmadı böylece. Görüşleri hep iktidardaydı çünkü.

Vesayet düzenini uzun süre Kemalizm eliyle kullanan neo-kolonyalistler, Kemalizm’in gerilemekte olduğunu görünce yeni vesayetçiler olarak Gülenizm’i soktular sisteme.

Yakın tarihimizin tüm büyük davaları FETÖ’nün yargıya ilgisinin ispatı niteliğindedir bu anlamda. Hedefin devleti, millet iradesinden soyarak ele geçirmek olduğu; niyet anlaşılınca 15 Temmuz’da fiilen işgale kalkışıldığı açıktır.

Bu kadar sofistike bir işgal örgütüyle mücadele edilirken ne hikmetse CHP, mücadelenin bir parçası ve kolaylaştırıcısı olmak yerine örgütün savunucusu olmayı seçiyor.

Nitekim iki Kanun Hükmünde Kararname’yi (KHK) iptal istemiyle Anayasa Mahkemesi’ne götürdü Eylül ayı içinde. AYM ‘yetkisizlik’ nedeniyle reddetti.

CHP’nin ilk tepkisi “skandal” oldu. Adalet Bakanı Bekir Bozdağ ise CHP’nin anayasayı çiğnediğini ilan ederek skandalın sahibini işaret etti.

Anayasa hukukçularının da altını çizdiği üç temel hatası var CHP’nin.

BİR: CHP söz konusu KHK’yi anayasal bir hükme değil 1990 tarihli bir AYM kararına dayandırarak götürdü yüksek mahkemeye.

İKİ: KHK’lara karşı AYM’de iptal davası açılamayacağı Anayasal bir hükümdür: “olağanüstü hallerde, sıkıyönetim ve savaş hallerinde çıkarılan KHK’in anayasaya aykırılığı iddiasıyla dava açılamaz.”