Saygı duyacaksınız

Hani bir laf vardır ya; ne kadar ekmek o kadar köfte... İlk baştaki skor 3-1 olunca, diğer 90 dakika içindeki mücadelede böyle oluyor. Beşiktaşlı oyuncular, duruma göre gaza bastılar, duruma göre arabayı rölantiye aldılar; bazen de frene bastılar. Baktılar ki pabuç pahalı olacak bu sefer de Şenol kenardan olaya el koymaya başladı. Mesela Oğuzhan ismini attı sahaya. Biraz sıkışsa Atiba'yı ortaya atacaktı. Ama Oğuzhan kafi geldi. Neye karşı: Grip olursunuz ya... Önce antibiyotikten başlamazsınız. 'İki aspirin alıp başlayım' dersiniz. Şenol bir aspirin ile halletti. Halledemeseydi bu sefer Atiba'yı alacaktı oyuna...
'Şenol'un şansı' dersek haksızlık ederiz. Şenol, 17-18 kişiyi her an oynayacakmış gibi hazırlıyor. Bir teknik adamın en büyük özelliği budur. Hiçbir futbolcuyu, 'Ben seni asarım, keserim, kadro harici bırakırım' diyerek oynatamazsınız. Futbolcu maça çıkıp oynarken yedek kulübesine bakar. 'Ulan' der; 'Ben çıkarsam yerime bu girecek. Sonra da bir daha oynamayabilirim.' Bu riski futbolcu hissettiğinde sahada düzgün mücadele eder. Onun için de bir futbol takımının en büyük itici gücü yedek kulübesidir. Sahadaki 11'i tehdit eden; ensesinde boza pişiren... Bunu da yapacak adam teknik direktördür. Şenol da Türkiye'de bunu iyi uygulayan teknik direktörlerden biri... Bu kadar basit.
Dün akşamki maçı şöyle bir göz önüne getirin; bu anlattıklarımı net bir biçimde görürsünüz. Aboubakar oynuyor; golünü atıyor. Sakatlanıp çıkıyor; Cenk giriyor. Topa öyle bir vuruyor ki sanki bütün içini boşaltıyor. O da gidip gol oluyor. Yani Cenk'in buradaki vücut dili hem hırs hem istek hem sonuç hem keyiftir.