Halk TV’den neden atıldım?

BAŞIMDAN GEÇENLER

Hemen söyleyeyim; bilmiyorum.
Hiçbir anlam da veremedim.
Mantığını da çözemedim.
2016 yılının Aralık ayından bu yana Halk TV ekranlarında her sabah saat 11.00’de başlayan Yazıişleri programını yapıyordum.
Bu süreçte 220’nin üzerinde farklı konuk programıma konuk oldu.
Geçen ay kanalın sahibi adına genel müdürlüğü yürüten Şaban Sevinç Afrin operasyonuna daha fazla yer ayırmak istediklerini bu nedenle iki saat olan Yazıişleri programını bir saate indirdiklerini bildirdi.
Öneki gün de yayından çıktıktan kısa bir süre sonra İstanbul müdürü Tuba Emlek’in telefonu ile “işime son verildiği” tebliğ edildi.
Gerekçe olarak da “Doğan Medya Grubu’nun satılmasından sonra ortaya çıkan yeni durum nedeniyle Halk TV’nin yeniden yapılanacağı” gösterildi.
Tuba Emlek “Ankara’da toplantı yapılmış, yeni bir yayın akışı düzenlenmiş, bu akışta size yer kalmamış. Bunu iletmem istendi. Ama zaten Şaban Sevinç de arayıp söyleyecek” dedi.
Şaban Sevinç aramadı.
İşten çıkarılmam gözlediğim kadarıyla Halk TV izleyicileri arasında çok ciddi bir tepki yarattı.
Herkesin ortak merakı “neden işten çıkarıldığım” doğrultusundaydı.
Açıkçası pek yorum yapamıyorum. Çünkü ne İstanbul’da çalışanlarla ne de Ankara’daki yönetimle herhangi bir tartışma ve sürtüşmemiz yok.
Muhtemelen yapacakları açıklama “reytingin çok düşük olması” yönünde olacaktır.
İzlenip izlenmediğimi gerçekten bilemiyorum. Çünkü elimde bir veri yok. Kanal yönetiminin elinde vardır mutlaka.
Ben sadece sokaktaki insanların tepkisini görüyorum.
İlk kez işsiz kalmıyorum elbette. Ama hiç bu şekilde kalmamıştım. İnsanın içini acıtan bu.
Çünkü medyanın tamamen ele geçirildiği, kimseye nefes aldırılmadığı bir dönemde toplumun önemli bir kesiminin duygu ve düşüncelerini dile getirebilme olanağı bulduğum bir kanaldı Halk TV.
Muhalif olarak kalabilen bir iki mecradan birinde “özgür bir ses” olarak katkı sağlamaya çalışıyordum.
İzleyici ve okurlardan gelen “Aman Can Bey ne olur kendinize dikkat edin, başınıza bir iş gelmesinden çok korkuyoruz” türü iyi niyetli uyarılarına “Korkacaksak yaşamayalım” cevabını veriyordum.
Başıma “içeriden iş gelmesini” hiç aklıma getirmemiştim açıkçası.
Bu arada işten çıkarılmam konusunda izleyicinin çok tepkili olduğunu da gözlüyorum. Bugüne kadar hiç almadığım kadar destek mesajı aldım.
Bunlar bana inanılmaz güç ve cesaret verdi, bunun da bilinmesini isterim.
Destek olanlara, üzüntülerini paylaşanlara buradan sonsuz teşekkürlerimi iletmek isterim.
Bundan sonrasını elbette şu anda bilmiyorum. Bu köşede yazmayı sürdürüyorum, CRİTürk Radyo’daki sabah konuşmalarım da devam ediyor.

BUNU YAZMAK GEREK