Behçet Necatigil ve divan şiiri
Nurullah Ataç, Batı medeniyetine girebilmemiz için divan şiiri dahil bütün değerlerimizi terk ederek Greko-Latin köklerine bağlanmamız gerektiğine inandığı halde has şiir okumak istediği zaman divanlara başvururdu.
Bu şiirin sesiyle öylesine yoğrulmuştu ki, kafasıyla karşı olduğu halde, gönlüyle ona bağlıydı. Okuruma Mektuplar’ındaki bir yazısında, “Biz yaşlılar da siz gençler de ondan daha büsbütün ayrılmadık, onun sesi bize yabancı gelmiyor; o sesi duyar duymaz içimizdeki şiir teli titremeye başlıyor,” diyordu. Divan Edebiyatı Beyanındadır isimli kitabında eski şiirimizi insafsızca eleştiren Abdülbaki Gölpınarlı’ya ilk itiraz sesi ondan yükselmişti. uştu.
Kendini çocuklara adayan adam
09 Şubat 2020 | 231 Okunma
Topladığı kitapları satmayan sahaf
02 Şubat 2020 | 316 Okunma
‘Zelzele verme Yârab’
26 Ocak 2020 | 159 Okunma
‘İşgal günlerinde İstanbul’
19 Ocak 2020 | 303 Okunma
Kitap dostları ve düşmanları
12 Ocak 2020 | 506 Okunma
TÜM YAZILARI
