Sonuca üzüldüm mü sevindim mi?

Ben hangi duyguları yaşıyorum? Bazı dostlar yaptığımız eleştirilere bakarak, “İşte istediğiniz oldu, mutlu olmalısınız” diye düşünüyor olabilirler. Uzunca bir süredir bu tür serzenişlere alışkınım. Peki sevindim mi?

Benzeri tepkileri bir dönem “Cemaat” olan yapı, “Dostça” şerhini düştüğüm uyarılara itibar etmeyip, yakalandığı güç sarhoşluğu ile iktidarla boğaz boğaza gelip, ardından hüsran iklimine sürüklendiğinde de almıştım. “Cemaat” yapısının o hale düşmesine, daha kötüsü yüzbinleri bulan insanın cezaevi – yasaklı girdabında öğütülmesine sevinmiş miydim?

Hayır, iki hadiseye de sevinmedim. Aksine hüzünlendim. Birçoğu belki “Cemaat”in başına gelen şey sebebiyle içten içe seviniyordur. Hani kendilerine “alan açıldığı”nı bile düşünenler olmuştur “islâmî câmia”...