Fetih’ten önce Bizans!

1453 yılı Nisan ayı başlarında İstanbul Fatih'inordusu tarafından kuşatıldığında Bizans'ta iki parti teşekkül etmiş haldeydi. İlki “Türk” partisi, diğeri ise “Roma-Latin-Frenk” partisiydi. Yunan tarihçi Yannis Kordatos'un verdiği bilgilere göre iktidarı elinde tutan sınıf “Roma” idaresini, halkın ezici çoğunluğu ile alt düzey din adamları ise “Türk” idaresini istiyordu. Türk partisi için “Roma”, kölelik, aşağılanma, sefalet ve yok oluş demekti. Bizans halkı “Haçlı Seferleri” sırasında Frenklerin ne kadar aç gözlü ve soyguncu olduklarını görmüştü. İstanbul'u talan etmişler, yakıp yıkmışlar, mabetleri kirletmişler, rahibelere tecavüz etmişlerdi. Ortodoks Hıristiyanları ise Katolik olmaya zorlamışlardı. Bu sebeple halk Frenklerden nefret ediyordu.

“Osmanlı Nizamı” Bizans halkının rüyalarını süslerken” Bizans rejimi” halkın güvenini ve saygısını kaybetmişti. Artan vergiler ve tekfurların zulmü yüzünden köylü fakirleşmiş, ticaret durgunlaşmıştı. Hâl böyleyken “Saray” lüks ve israf içinde yüzüyordu. Osmanlı tabiyetine giren köylüler ise zenginleşiyordu. “Konstantiniye Düştü” kitabında Prof. Steven Runciman, Fatih'in babası II. Murad'ın Rumların hayranlığını kazandığını belirterek, “Rumlara, Sultan Murad'ın düzenli ve adil yönetimi altında yaşamak, bu köhnemiş hıristiyan imparatorluğunun ne olacağı belirsiz, sıkıntı verici hayat tarzından çok daha kolay geliyordu” diyordu.