Çocukluğumuzda şöyle bir tekerleme duyardık:
- Pardon çıkalı eşekler çoğaldı. Hım... Demek ki ‘pardon’ demeyi yeni öğreniyorduk... Demek ki ‘pardon’ kelimesi pek modaydı. Gerçi günahsız eşeklere hakaret vardı ama işin o tarafına kimse bakmazdı. Ayağınıza basıp sonra da pardon diyenlere yeni bir tepki biçimiydi herhalde:
- Pardon çıkalı eşekler çoğaldı.
*
Şimdi de bir özür dileme ve özür bekleme salgını yaşıyoruz. Allah aşkına... Özür dilemekten kim ölmüş ki? Dile... Sabahtan akşama kadar özür dile. Dile ki, tekrar hakaret etmeye hak kazanasın. Zira her özür, yeni bir ayıbın alt yapısıdır. Bir nevi avans.
*