Demokrasi özgür ortam, adil şart ve seviyeli propaganda ister. Millet iradesinden ancak şartların eşit olduğu yerde bahsedilebilir. Şartların eşit kılınmadığı yerlerde vatandaş iradesi ortaya çıkmaz.
Bir tarafın her imkânı elinde tuttuğu diğer tarafın kendini dahi ifade etmekten aciz kaldığı yerde herhalde şartların eşit olduğu söylenemez.
Televizyonların tamamına yakınının neredeyse yirmi dört saat iktidar yanlısı adayların propagandasının yapıldığı bir yerde muhalif adayların kendilerini ve projelerini ifade etmeleri mümkün olmaz!
Yetmiyormuş gibi bunların üzerine bir de eklenen gerginlik, öfke ve kızgınlık bir sarmal gibi siyaseti çepe çevre sarmıştır. Bu durumda siyaset değil liderler, projeler değil tehditler ve meydan okumalar gündeme egemen olmaktadır.
Daha üretken, gelişmiş, verimli ve kalkınmış bir ülkenin nasıl oluşturulacağı kimsenin umurunda bile değildir. Seçim meydanları büyük projelerin ilan edildiği, ülkenin önünün nasıl açılacağına yönelik stratejilerin konuşulduğu bir platform olmaktan çıkmıştır.
Öyle görülüyor ki Türkiye'de siyaset ötekileştirerek, kamplaştırarak, kutuplaştırıp gererek siyasi sonuç devşirmeye çalışıyor.