Metaforun, “Bir düşünceyi imgeyle açıklamaktan farklı bir şey” olduğunu söyleyen Jacques Rancière, “Çok daha derin anlamıyla” onun, “mevcut durumun tasvirini, bu durumun görünürlük biçimlerini simgesel topografyaya kaydetmenin bir yolu” olduğunu belirtir.
Rancière’nin dilimize Kurmacanın Kıyıları adıyla çevrilen kitabında yaptığı bu yorum, Zeynep Kot Tan’ın Heidegger Sarkacı–Metafor Kavramının Arkeolojisi adlı (Ketebe Yayınları, İstanbul 2020) kitabını okurken benim için önemli bir izlek oldu.
Şundan ki, metafor evvel emirde felsefenin konusu olsa da, uygulama zeminini sözlü ve yazılı edebiyata borçlu olması nedeniyle, şiirden başlayıp, romana doğru genişleyen eleştiri, inceleme faaliyeti üzerinden, felsefeye oranla daha geniş bir kitlenin, diğer bir söyleyişle kültürün konusu haline geldi.
Öyle ki...