İnsan dahil hemen her canlının bir sarı renk hali mutlaka vardır. Can, derman azaldığında, öz çekilip hüzün bürdüğünde içi, sarı saklandığı yerden çıkıp bürüyüverir çehreyi. Yaprakta çiçekte, kağıtta ipekte bir şekilde görülür o. Yine de yaşam işaretidir sarı. Eski kültürde safra yeşile çalan edasıyla hayat unsurlarından sayılır. Sonbaharın tonlarına saklana bezene tabiatın tenine dönüşmekle kalmaz, güneşin halden hale geçişinde de onun boyasından saçaklar bulunur. Ayda ayrı yıldızda başkadır tonu. Bu günlerde, Diyarbakır’a yolunuz düşerse eğer, kesme taşları kara üzüm gözlü, benek benek, içli ve bir o kadar da duygulu, güngörmüş, yükseliş ve düşüşün suyundan içmiş surlardan baktığınız Hevsel...