Önde geniş, keskin damarlı, yeşili doygun ve diri kiraz yaprakları dalgalanıyor. Uca, yukarıya doğru daha incelip körpeleşen dallar güneşin şımarık gelinleri gibi iç içe cilveleşiyorlar. Hiçbir ağaç sabit kalmıyor toprakta, içten içe bir değişme sürüp gidiyor. Şimdi meyveleri çoktan toplanmış ve doymuşlar için dünyada bir unutulmaz tat bırakmış kiraz dalları sonbaharın sonuna kadar direnecekler, sonra da başka hiçbir ağaca özenmeyen turuncu kırması yaprak tonlarıyla devirlerini tamamlayacaklar. Ağaçlar içinde bir Gılgamış ıslığı taşıyan yegâne ağaç diyeceğim kiraz için ve bu yaprakları zamanda ebedi sürükleniş diye anacağım. Dudak güzelliğiyle yarışan etli ve lezzetli onca meyve sonrasında başının böyle dimdik kalmasının izahı olmalı...