Klasik dünyadan modern dünyaya geçişin temel göstergelerinden birisi de sanattaki geleneksel patronaj sisteminin değişmesidir. Geleneksel, eski dünyada, Şah, Kral, Padişah, Han sanatı ve sanatçıyı destekliyor bunun karşılığını da övgü olarak fazlasıyla alıyordu. Sanatçının payına düşen ise hatırı sayılır maddi bir yekün tutuyordu. Destekleyenin bizzat kendisinin hem estetik beğeni düzeyi yüksek hem de sanata teşneydi. Bir tür karşılıklı denge bağımlılığı vardı ortada. Değersiz olan desteklenmediği gibi değerler arası gizli bir yarış bile vardı. Sanayi çağı, modernleşme, kentleşme ve yeni hayat anlayışı bu dengeyi bozdu. Sanat ve sanatçı patrondan ayrıldı. Bağımsızlaştı. Doğrudan ve dolaylı sanat dallarının her birinde ortak ve farklı süreçler yaşansa da en gözle görülür olan edebiyatta olup bitendi.