Kadim dünyada, tecrübe ve yaşlılık yüceltilirken toyluk ve gençlik sürekli eleştirilir. ‘ Gençlerin hayatın canlılığından çıkaramadıkları hakikati, yaşlılar bir köşe taşının yaralı yüzünden okurlar’ diyen Mevlana, bu anlayışı en açık şekilde ifade eder. Hayatı ve eseri bitmez bir gençlik aşkıyla dolu Mesnevi şairi, içinde bulunduğu hatta bir basamak yukarı yükselttiği geleneksel dünyanın ve onun zihniyet yapısının ruhunu aktarır. Elbette, burada söz konusu olan sayılarla ifade edilen, bedensel gençlik veya yaşlılık değildir. Gençlik de yaşlılık gibi bir yöntem ve hayata karşı tutum alma meselesidir. Eski dünya, sürekliliğini ve yaratma cesaretini, elinde tuttuğunu korumakta ısrar etmesinde değil üzerine oturduğu değerler sistemini yenileyebilme kabiliyetine borçludur. Bu yüzden gelenekte ısrar eder ama gençleşmekten de geri durmaz. Şeyh Galip örneğinde olduğu gibi, yeni olanın klasiği, kendi geleneğini kurma çapıyla güncellenir. (Genc, hazine olduğu gibi yoldur onda) Klasik olanın açık yorum niteliğine bürünmesi de diyebiliriz buna. Klasik olma ideali genç kalmanın özünü de taşır.