Edebiyat öğretmeninin kim olduğu konusunda Ahmet Haşim gibi düşünmüyorum. Bununla beraber onu ne bir kültür kahramanı ne sosyal bir önder ne de varlığını meçhulün yitik ufuklarında harcayan altından geçilemez bir gökkuşağı sayıyorum. Edebiyatın ve tabii ki dilin ferdin özel dünyasından taşıp herkesin ortak değerine dönüşerek toplumsallaşmasından beri bir mesleğe karşılık gelmesine şaşmamalıyız. Sadece, her meslekte olduğu gibi uygun bir insan tarafından yapılıp yapılmadığına dikkat etmeliyiz. Ve buna her edebiyat öğretmeninde bir vasıf olarak bulunması gereken meşrebi de eklemeliyiz. Ancak dil ve yaşama zevkiyle ayakta kalabilecek bir özelliktir bu. Çünkü ancak meşreple ve dil zevkiyledir ki mesleklerin zamanla insanı yoran, körelten, kemiren, vasatlaştıran tehlikelerinden korunulabilir... O...