Kimse güçlünün o zevkten genişleyerek iştahla açılan ve gösterdiği şeyi karartıp solduran diline düşmesin. Elinde sopası, yüzünde kaş göz işareti, kelimelerinde ölümün gölgesiyle öne çıkan güçlü, bütün değerleri kendi soğuğuyla anında donduruverir. Amacı muhatabını yaşatmak değil yok saymak insan adına değer üretmek değil hiçliğin anaforuna sürüklemektir. Dilin asil, yaratıcı ve özgür doğasından korkar hep güçlü. Sanatın ve özgür düşüncenin zamanla geçtiği yolu bile türlü marifetlerle kapatarak kendi yön levhasını diker. Böylece toplumun yaşama alanını yoksullaştırıp daraltır. Onun dili ormanın karanlığına doğru ilerleyen korku masalı gibidir. İsimlendirir konuşurken güçlü ve ad koyar çevresindekilere. Bir...