Alim Kahraman’ın Kitaplık Dergisi’nin Ocak-Şubat 2019 tarihli 201. sayısında bir anı-öyküsü yayınlandı. Öncelikle yaşı ellinin üzerindeki okurları ilgilendiren, dayıdan halaya, amcadan teyzeye kadar umulmadık ama güzel çağrışımlar yapan bir yazı. Alim Kahraman’ın kimin yediği belli olsun diye karpuz kabuklarına yazı yazan Niyazi dayısı gibi herkesin unutulmaz bir dayısı olmuştur. Hayatı kuran, biraz olsun alışılmışı yolundan çıkarıp renklendiren böylesi insanlardır. Benim dayım, ‘Beğişin Mustafa’, r harflerini söyleyemez ve Fransızlara özgü bir telaffuzla bana ‘Ömeğ’ derdi mesela. Kendisini büyük bir tüccar görmek hayaliyle ömrünü öğütmüş ve girdiği her ticari işten zararla çıkmış bu adamdan şüphesiz unutulmaz anılar kaldı bende. Bazısını hatırladıkça acı acı, bazısını hatırladıkça göbeğim çatlarcasına gülüyorum. Zihin bir sürekli yıkım olduğu kadar bir bitmez yapım ve tamir eylemi içinde olduğundan dolayı, çocukluğun o ele geçmez devrinde beri yapılıp duruyoruz. İnsan sonunda anılardan oluşuyor.