İnsanın çekirdeği çocuktur ve asıl büyük kaybediş onunla başlar. Çocuktan başlamayan ve dönüp dolaşıp onun varlığını güven altına almayan hiç bir insan eyleminin kalıcı ve ahlaki bir değeri olamaz. Çünkü çocuk bütün sebeplerden sıyrılmış ortak varoluştur. Çocuğun biyolojik olarak bir gelecek güvencesi değil bir vazgeçilmez insanlık değeri olduğu yerde yaşamanın anlamı olabilir. Onun içindir ki üstüne çıkıp tartıldığımız terazi, karşısına geçip boyumuzun ölçüsünü aldığımız aynadır o. Ondan kaçan, çocuğu görmezden gelip de bir hayat sahibi olduğunu sanan toplumlar ne büyük yanılgı içindedirler. Bugün ilerlemiş toplumlardaki çocuğa ait değerleri ortadan kaldırın her şey bir iskelet gibi sırıtmaya başlar. H H H Son bir otuz yıldır ülkemizde çocuk yükselen bir trenddir ama toplumsal şuur tarafından emanet alınmış yüksek bir bilinç değildir. Kentleşmeye paralel olarak yükselen bu trend ne yaygın ve geçerli bir hukuk ne bir eğitim ne de ahlaki boyut kazanamamış daha çok tüketim kültürünün popüler alanına sıkıştırılmıştır. Toplumsal yapının dinamikleri sadece duyguların liderlik ettiği akımlarla yönetilemez.