Bir Ramazan ayı daha hayatımızdan bütün ihtişamıyla kaydı gitti.
Ne mutlu bu ayı hakkıyla eda edebilenlere. Ama şunu ifade etmeliyim ki bu Ramazan ben adeta “nerde o eski Ramazanlar” klişe sözünün duygusunu iliklerime kadar yaşadım maalesef.
Çok değil daha beş on yıl öncesine kadar İstanbul’da oruç tutmayanları tarif edeceğimiz zaman Taksim, Şişli, Kadıköy gibi mekânları örnek gösterirdik.
Bu yörelere Ramazan adeta hiç uğramamışçasına hayat devam ederken diğer taraflarda mesela bir Fatih'te, Yenibosna’da, mesela Başakşehir’de mesela Küçükçekmece’de Ramazan ayının yaşandığına dair emareler görebilirdik.
Örneğin bazı restoranlar kapılarına “Ramazan ayı dolayısıyla kapalıyız” levhası asarlar ve iftar vakti açarlardı.
Açık olan restoranlarda müşteri sayısı oldukça az olurdu ve yemekler pencere kenarında yenmezdi. Sokakta elindeki su şişesini kafasına diken veya elinde dondurmasını yalayarak gezenleri görmez sigarasını tüttüre tüttüre içip izmaritini kenarlara fütursuzca atanları görmezdik.