Yıl 1992. Aydınlık’ı yeniden günlük gazeteye dönüştürme kararındayız. Kadroyu, yazarları güçlendirmek gerekiyor. Ankara Temsilcimiz Hasan Yalçın ile birlikte Milliyet’in Ankara Bürosu’na gidiyoruz. Teoman Erel’le konuşacağız.
Teoman Abi Aydınlıkçıların dostuydu. Zor zamanlarımızda hep desteğini alırdık. Köşesinde sıkça Aydınlık’ın haberlerinden söz ederdi.
“Abi” dedi, Hasan Yalçın. “Aydınlık’ı yeniden günlük çıkaracağız. Köşe yazarımız olmanı istiyoruz.”
“Çocuklar” dedi, Teoman Abi. “Bir gazetecinin arada bir çalıştığı gazeteyi değiştirmesi iyidir. Bu, ona yeni bir çalışma şevki getirir, monotonluktan kurtarır. Teklifiniz için teşekkür ediyorum.”
“Ama” diye ekledi Teoman Erel, “İki çocuk okutuyorum.” Sonra gülümsedi, “Aydın Doğan’ın bana verdiği maaşı siz veremezsiniz!”