(Ablamı kaybettim. Bugün sizinle güzel bir destanı paylaşayım...)
---
Yer yer olalı, gök gök olalı görmedi,
Bir milletin bu şekilde uyanışını,
Ve başı göğe değercesine şahlanışını.
Onlar ki,
Yemediler, içmediler.
Geceyle yarıştılar,
gündüzle yarıştılar,
Kartaldan yüksek uçtular.
Ceylândan hızlı koştular.
Uçsuz bucaksız bozkırı,
bir solukta geçtiler.
Duman başlı dağları, bulut olup aştılar.
Ayazları yorgan diye sardılar uykularına,
güneşin gölgesinde soluklandılar.
Millet, rızkını koydu ortaya.
Eskici Ahmet elli kuruş getirdi.
Çocuk Hasan,
küçücük ellerinde terlemiş,
bir beş kuruşçukla sıraya girdi.
Herkesin gözü dolarken,
O, muzaffer bir komutan gibi
göğsünü gerdi