Dolar söz dinlemiyor, evet.
Merkez Bankası’nın verdiği ilacın ardından, azıcık bir gerilemeden sonra habis bir ur gibi atağa bile geçiyor. 3.78’den 3.75’e küçük bir gerileme sonra 3.85-90’a kadar tırmanış. Ürkütücü.
Dolardaki hareketliliğin bir kısmını Amerika’da Trump’ın başkanlığa geçişine kadarki sürenin getirdiği belirsizlikle izah ediyoruz.
Ama daha baskın yorumlayışımız, “Türkiye’ye karşı açılmış bir savaş”la bağlantılı.
“Bir yandan terörü başımıza sarıyorlar, bir yandan ekonomik saldırıları.”
“İstiklal savaşı”mız, bir yandan kimi zaman sözümona müttefiklerimizce bile korunup kollanan çok boyutlu terörle mücadele tarzında yürüyor, bir yandan dolarizasyona boyun eğmemek için “Dolar bozdurma” kampanyası ile.
Terörle mücadelede düşmanın önemli ölçüde açık olduğu söylenebilir. Ona yönelik mücadele de daha planlanabilir nitelikte.
Ancak dövizdeki hareketlilik eğer Türkiye’ye yönelik saldırının bir uzantısı ise saldırının hem ana aktörlerini belirlemek hem de kullandığı silahları sınırlandırmak kolay değil.
Belli ki doları hayatımızdan çıkaramıyoruz.
Milli paralarla alış – veriş için partner bulmak, en azından bir süreç işi.
Dolar bozdurmak “milli duyarlılık hamlesi” olarak çok besleyici, ama tırmanışın önlenemediğinden de anlaşılıyor ki, yaraya merhem olma şansı sınırlı. Çünkü insanlar bir şekilde Dolar’la ilişki kurmak zorunda.
Devletin Dolar borcu var, özel şirketlerin Dolar borcu var, kişilerin Dolar borcu var.
Birçok insan için “Ya Dolar daha da yükselirse...” ihtimali, her hassasiyeti bastıran bir karabasana dönüşüyor.