The film...

Sene 1942…
İkinci dünya savaşının göbeğiydi. ABD Başkanı Roosevelt, dört Oscarlı yönetmen John Ford’u Beyaz Saray’a çağırdı. Bu görüşme sonrasında, Pentagon’da Hollywood’un irtibat bürosu kuruldu.
*
O güne kadar, kızılderililer düşmandı. İyi kalpli John Wayne mıhlıyor, masum insanlara saldıran kötü kalpli apaçiler geberiyordu. O günden sonra, düşman rolü Almanlara ve Japonlara verildi.
*
(İlla uçaklı, tanklı-toplu filmler olarak düşünmeyin. Kazablanka mesela… Humphrey Bogart’la Ingrid Bergman’ın romantik aşk hikayesi ayaklarıyla, nazilerden kaçan direnişçilerin ABD’ye iltica etme mücadelesini anlatıyordu. Böylece… Atlantik’in öbür yakasında yaşananlara, Amerikan halkının dikkatini çekmeyi amaçlıyordu.)
*
70’li yıllarda, soğuk savaş vesilesiyle, düşman coğrafyası değişti. Aptal ve suratsız KGB ajanları daima yeniliyor, zeki ve yakışıklı CIA ajanları daima kazanıyor, üstelik, Polonyalı-Macar komünist kızları yatağa atıp, çatır çatır götürüyordu. Komünist kızlar bi tek komünistlere aşık olmuyordu, devamlı Amerikalılara aşık oluyordu.
*
80’lere gelindiğinde, Rocky ringe fırladı, Rus yarması Ivan Drago’nun ağzını burnunu kırdı. Bilahare… Boks eldivenlerini çıkardı, kafasına bandana bağlayıp, Rambo olarak Vietnam ormanlarına daldı, kötü kalpli çekik gözlülerin hepsini tek başına bıçakladı. Geldi 60 yaşına, kıçının kılları ağardı ama, kötülüklere duyarsız kalamıyor, insaniyet namına iyilik yapmaya devam ediyordu, atladı atına, Afganistan’a gitti, zavallı müslüman Afganları işgalci Rusların elinden kurtardı.
*