Meydan olsun yeter ki

Berat Demirci'nin 15 Temmuz'a dair şiirini okurken o geceyi yaşadım tekrar tekrar…

O gece, erlerin meydan aldığı geceydi.

O gece, meydanlarda ölüm vardı.

Lakin korku yoktu erlerin yüreğinde.

Sanki yer yarılmıştı da erler yerden bitmişlerdi.

Başları dikti.

Korkusuzdular.

Tankların üstüne yürürken gururluydular.

O erleri gördüm ben o gece.

O aslanların, nasıl cesaretle ölümün üstüne yürüdüklerini gördüm ben o karanlığın en koyu anlarında.

Korkakların kaçacak delik aradıkları o anlarda, o meydanlarda çıplak elleriyle erkek ve dişi aslanlarımız vardı.

“Allah-u Ekber!" diyerek gürlüyorlardı namertlere karşı.

***

O gece, karanlığın içinden fırlayıp gelen ihanet vardı.

Bağrımızda besleyip büyüttüğümüz ihanet...

Sadece yeryüzünde değil, gökyüzünde de hainler ölüm yağdırıyorlardı erlerin üzerine alçakça ve kalleşçe...

Ama o erler kaçacak delik aramıyorlardı.

Ölümün üstüne üstüne yürüyorlardı.

Gururla...

Şerefle...

Şehadet aşkıyla...

Ben o gece, o erleri gördüm işte...

Kadın ve erkek aslanlarımızı gördüm...

Bir Kürt atasözü ne güzel der: "Aslan aslandır. Ha dişi olmuş, ha erkek. Ne fark eder."

Evet... Aslanın dişisinin de, erkeğininin de nasıl aslan olduklarını işte ben o gece gördüm.