Sen, Sen olamazsın, kendine sahip olmadıkça...

İnsan kendinde olduğu zaman insan olur: İnsanın kendinde olması, kendi olmasıyla gerçekleşir. Kendi olmak en zor iştir, en zorlu iş.

İnsanın kendi olması, kendini bilmesiyle, kendine gelmesiyle ve kendinden geçmesiyle kâimdir: Kendini bildikçe, kendine gelir; kendine geldikçe, kendinden geçer insan.

Kendinden geçmedikçe kendine gelemez insan...

SAHİP OLMA’YI BIRAK, OLMA’YA BAK...

İnsanın kendini bilmesi, kendi olması ve kendinden geçmesi, kendini “sahip” olarak görmesiyle değil, kendi Sahibini görebilmesiyle gerçekleşir.

Yüce Yaratıcı, insanı arzda halife kılarak yüceltti; insana, Sahibinin kim olduğunu öğretti ama insan arza sahip / efendi olmaya, bu dünyada meliklik taslamaya, arzdaki her şeye hükmetmeye yeltendi.