Ona da ‘baba’ diyorlar bana da...

Yok, hayır, artık dayanamıyorum. İsyanım büyük... Haberi size yeniden hatırlatırken bile büyük acı çekiyorum. 7 yaşındaki kızını sırf karısına üzüntü vermek için acımasızca boğarak öldüren bir mahlukatın haberi, irin kokusuyla gazetelerden ve televizyonlardan evlerimize doldu. Babalığı bir yana bıraktım, insanlığımdan utandım.
O mahluğun yüzünde kızının tırnak izleri varmış... O yavrucağın o anda yaşadığı büyük dehşeti algılayabiliyor musunuz? Kâbus görünce uyanıp, yanına koştuğu, üşüyünce kollarının arasına sığındığı bir canlı, onu öldürmeye çalışıyor. Hem de bir anda... Sebepsiz... Şaşırmaktan, korkmaya zamanı olmuş mudur acaba? Günlerdir o anı kafamda canlandırmaya çalışıyorum. O kızın yaşadıklarını hissetmeye, empati kurmaya çabalıyorum. Olmuyor... Olması da mümkün değil zaten.
Aynı yaşta bir kızım var, koklamaya bile kıyamadığım. Bizi sosyal medyadan takip edenler aramızdaki müthiş ilişkinin tanığı oluyorlar zaman zaman... Gece yan odada öksürdüğü zaman yüreğime kırk hançer saplanıyor. İlk ateşlendiği geceyi hatırlıyorum. Edremit'te sabaha karşı saat 04.00'de gittiğim acil servisin doktoru, "Merak etmeyin, çocuğun hiçbir şeyi yok. Hafif bir soğuk algınlığı... O...