Başka takım olsa iki kere yenilmişti

Az daha kendi kendimizi yeniyorduk, az daha... Şükür ki dirayetli, karakterli ve başarıya inanmış bir takımımız vardı da zafer beklentimiz kursağımızda kalmadı...
Finale çıktığımız İtalya maçından sonra olan bitenlere inanamadım. Filenin Sultanları'nın üzerinden memleket siyaseten bir kez daha bölündü. Atatürk ile Abdülhamid'i kıyaslayanlar mı istersiniz, Ebrar ile Vargas'ı sporcu kimliklerinden sıyırıp sadece özel hayatları ve görünümleriyle yargılayanlar mı, millilerimizi sadece "muhalefetin takımı" olarak tanıyıp ve tanıtıp, siyaseten rakip gördüklerini ötekileştirenler mi, "Fırsat bu fırsat" deyip Ebrar üzerinden LGBT propagandası yapanlar mı?..
Zaten uzun bir süredir kederde de, sevinçte de "bir" olamıyoruz. Sanırım fitnebazların oyununa gelip, "millet olma" özelliğimizi yitirmek üzereyiz. Şehitlere üzülenimiz de var, sinsice el ovuşturanımız da... Depremzedeyi acısıyla değil, kime oy verdiğiyle tartanımız da... Atatürk'e sövenin, onun filmini engelleyenlerin önce kim olduğuna bakıp, tepkilerini ona göre koyan ya da koymayan var. Yok eğer siyaseten işlerine gelmiyor ya da arpalarına engel oluyorsa üç maymunu oynuyorlar. Bu yüzdendir ki; yekpare olmamız gereken...