Açın karnını doyur susayana su ver...

Nerede olursan ol, Allahü teâlâdan kork! Kötülüğün peşinden iyilik yap ki; o iyilik, o kötülüğü silsin, gidersin.

  Sa’d bin Osman Mısrî hazretleri Hadîs ve Hanbelî mezhebi fıkıh âlimidir. Mısır’da doğdu. 592 (m. 1196) yılında Bağdat’ta vefât etti. Naklettiği hadis-i şeriflerden bazıları: Abdullah bin Ömer (radıyallahü anh) rivayet eder: “Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), Mekke’nin yüksek bir yerinde bulunan Seniyye tepesinde durdular. O zaman orada hiçbir kabir yoktu. Buyurdular ki: “Allahü teâlâ, yetmiş bin kişiyi hesapsız olarak Cennete koyacaktır. Bunlardan herbiri de yetmiş bin kişiye şefaat edecekler ve onlar da hesaba çekilmeden Cennete gireceklerdir. Herhangi bir cezaya da uğramayacaklardır. Yüzleri de, on dördüncü gecesindeki ay gibi parlaktır.” Bunun üzerine Hazreti Ebû Bekr, “Yâ Resûlallah! Onlar kimlerdir?” diye suâl edince, Peygamber efendimiz;“Onlar, ümmetimin garîblerinden, işte buraya defnedilecek olanlardır” buyurdu. Peygamber efendimiz diğer hadîs-i şerîflerde buyurdu ki:  “Bulunduğu mecliste din kardeşinin aleyhinde konuşulurken ona yardım etmeğe ve onu müdâfaaya gücü yeterken, bu yardımda bulunmayan kimseyi, Allahü teâlâ dünyâ ve âhırette zelîl eder. Yanında, bir din kardeşinin aleyhinde konuşulurken, müdâfaasına gücü yetip de onu müdâfaa eden kimseyi de, Allahü teâlâ dünyâ ve âhırette yardımına mazhar kılar.” “Allahım! Senden âcil şifâ veya verdiğin belâya sabır veya dünyâdan rahmetine göç etmeği isterim, de! Emîn ol bunlardan biri sana verilecektir.” “Ölümü anın! İyi biliniz ki, nefsimi kudret elinde bulunduran Allah'a yemîn ederim ki, benim bildiğimi siz bilseydiniz, az güler, çok ağlardınız.” “Açı doyur, susuzu sula, ma’rûfu emret, münkerden nehyet. Bunlara gücün yetmezse, hayır olmayan sözlerden...