İhsân ettiğini hatırlayan kimse cömert değildir!..

Cömert verdiğinden utanan, onu az gören, söylemek ve hatırlamaktan sıkılan kimsedir.

Ebü’l-Kâsım el-Mukrî hazretleri evliyânın büyüklerindendir. Horasan âlimlerinden idi. 378 (m. 988)’de Nişâbûr’da vefât etti.
Bu mübarek zat buyurdu ki: “Fütüvvet, insanların fazîletlerini, noksanlarıyla beraber kabul etmektir.”
“Cömert, ihsân ettiğine muttali olan veya hatırlayan değildir. Cömert verdiğinden utanan, onu az gören, söylemek ve hatırlamaktan sıkılan kimsedir.”
“Kardeşim Ebû Abdullah’ın şöyle dediğini işittim: Abdullah-ı Harrâz’ın sohbetinde iken, (Bana ne yapmamı emredersiniz?) diye sorduğumda, şu cevâbı verdi: Farzların edasında hırslı olmanı, Müslümanlara hürmette bulunmanı, kalbine gelen düşüncelerden doğru olmayana iltifât etmemeni isterim.”
“İnâd ve mükâbere, hakkı, doğruyu işitince, kabul etmemektir. Ebû Cehil ve Ebû Tâlib, inat ederek, Resûlullahın Peygamber olduğuna inanmadılar, inkâr ettiler. İnâd, riyâdan, hıkddan, hasetten yahut tamahtan hâsıl olur. Hadis-i şerifte, (Allahü teâlânın en sevmediği kimse, hakkı kabul etmekte inat edendir) buyuruldu. Yine hadis-i şerifte, (Mümin vekar sahibi olur, yumuşak olur) buyuruldu. Vekar sahibi dünya işlerinde kolaylık gösterir. Din işlerinde, sarp kaya gibi olur. Bir dağ, zamanla aşınabilir. Müminin dîni hiç aşınmaz.”
“İnsanın, günahlarını düşünmesi ve bunlara tevbe etmesi, tâatlarını, ibâdetlerini düşünüp, bunlara da, şükretmesi lâzımdır. Mahluklardaki ve kendi bedenindeki ince sanatları, düzenleri, birbirlerine olan bağlılıklarını düşünerek de, Allahü teâlânın büyüklüğünü anlaması lâzımdır. Mahlûkların, varlıkların hepsine (Âlem) denir.
Hadis-i şerifte, (Emîn olmayan kimsede îman yoktur. Ahdini bozan kimsede din yoktur) buyuruldu. Bu hadis-i şerif emânete hıyânet edenin îmanı kâmil olmaz, buna önem vermezse, îmanı kalmaz,