Muhalefet neden ekonomi konuşamıyor?

Yazımın başlığına hemen itiraz edileceğini tahmin etmek zor değildir. Bu seçim öncesinde irili ufaklı bütün muhalefet partilerinin asgari ücretten tutun, mazot fiyatına, aile yardımına ve daha birçok konuda artan oranlarda ve birbirleriyle yarışacak bir biçimde vaatlerde bulunduklarını hatırlatıp, bunlar ekonomiyle ilgili değil mi diye sorulabilir. Başta CHP olmak üzere muhalefet partilerinin her birinin bu tür açıklamalarda bulunmasının, adeta açık artırmadaymış gibi artan rakamlar telaffuz etmeleri, onların ekonomi konuştuklarını değil, ekonomi meselesini ciddiyetle değerlendirmekten uzak olduklarını gösterir.

Ekonomiden bahsetmenin bir takım vaatler sıralamanın çok ötesinde olduğunu, eminim ki bu partilerde yer alan birçok siyasetçinin bildiği bir husustur. Buna rağmen birtakım vaat listeleri hazırlanmakla yetiniliyorsa bunun nedenleri üzerinde düşünmek gerekir. Bu durumda muhalefetin ya ekonomik politika hazırlayacak kadro sorunu yaşadığı, ya alternatif ekonomik bir model geliştirmede yetersiz kaldığı yahut ta meseleyi reklamcı aklıyla alıp bir seçim malzemesi olarak gördüğünden söz edilebilir ki bunlardan hangi ihtimal geçerli olursa olsun netice aynı yere çıkacaktır: Muhalefetin ekonomik meseleye dönük bir yüzü yoktur.
Sadece muhalefet partilerinin değil, muhalif medyanın, yazar-yorumcu hatta bazı iktisatçıların uzun zamandır sürdürdükleri ve her seçim döneminde nerdeyse bir kampanyaya dönüştürdükleri 'kriz bekliyoruz, kriz neredeyse geldi geliyor' türünden kehanetleri de bu bağlamda değerlendirmek mümkündür. Muhalefet partilerinin buradaki sorunu veya sorumlu olmayan davranışı ise meseleyi, ekonomiyi bu düzeyde ele alanların oluşturduğu argümanlar çerçevesinin dışına taşıyıp yeni bir ekonomi politikası oluşturacak çabayı, emeği ortaya koymadan, tepkisel düzeyde ileri sürülen basmakalıp sloganlara havale etmeleridir.