Saliha bir Anadolu kadını...

“Cevap veremeden süratle yandaki odaya kaçarak ona göstermeden hüngür hüngür ağladım...” Teğmen olarak 1982 yılında Isparta'ya tayin olmuştum... Aynı gün bana evlerinin yanında bir ev buldular. Evlerine...

“Cevap veremeden süratle yandaki odaya kaçarak ona göstermeden hüngür hüngür ağladım...”

Teğmen olarak 1982 yılında Isparta'ya tayin olmuştum... Aynı gün bana evlerinin yanında bir ev buldular. Evlerine yemeğe daveti bir gün aksatsam kapımda iki çocuğu ve kocası hesap(!) soruyorlardı…

Davetlerine gitmediğim zaman kendimi suçlu hissedeceğim bir samimiyetle beni âdeta esir almışlardı...

Üç oğlu da edep timsaliydi. Kocası çok renkli bir hayattan "turbo mübarek" bir moda geçmiş, cömertlik numunesi, evvel zaman bıçkını, baldudak Eyüp Abimiz; nam-ı diğer "Sultan"dı... Kaldığım iki sene boyunca Isparta'da kendi evlatlarından daha "torpilli" bir hayat yaşattılar bana. Sanki menkıbelerden çıkıp gelmiş, cömert, güler yüzlü, sabırlı bir ablamdı, daha doğrusu sanki annemdi...

YAZININ DEVAMI