O, şimdi hayat arkadaşım...

Anacığım “yetiş Süleymaaan! Mustafa kuyuya düştü” diye bağırıp bayılıvermiş... Dört yaşında iken geçici olarak Trabzon’a gittik. Babam dozer, greyder operatörü idi ve...

Anacığım “yetiş Süleymaaan! Mustafa kuyuya düştü” diye bağırıp bayılıvermiş...

Dört yaşında iken geçici olarak Trabzon’a gittik. Babam dozer, greyder operatörü idi ve Trabzon Havaalanı inşaatında çalışıyordu. Çömlekçi Mahallesinde sahile karşı sayılabilecek bir yerde bahçeli bir ev tutmuştu. Bahçede bir kuyu vardı, eski bir Rum kuyusu. Yaklaşık on metre derinliğinde, ağzı dar dibi genişti.

Bahçede oynarken en büyük zevklerimden birisi de kuyu ağzı etrafında dolaşan sümüklü böcekleri (orada koklez de diyorlar) sopayla dürtüp kuyuya düşürmek idi.

Yine bir sabah erkenden kalktım; annem kahvaltı hazırlıyorken bahçeye çıktım, doğru kuyuya gittim. Başladım koklezleri kuyuya düşürmeye. Daha derinlere uzanırken ayağımdaki annemin yeni aldığı takunyalar bir kaydı, ben de koklezin peşinden kuyunun dibine yuvarlandım. Kendimi ayakta göğsüme kadar suyun içinde buldum.

Başladım “anneee, anneee!” diye bağırmaya...

YAZININ DEVAMI