Çift telefonlu adam
“Detektif gibi düşünmeye başlamıştım. Bu adam aynı anda iki kimseyle mi konuşuyordu?” Cep telefonu ile konuşurken şarjı bitenleri, kaza yapanları, direklere toslayanları; kayalıklardan uçanları...
“Detektif gibi düşünmeye başlamıştım. Bu adam aynı anda iki kimseyle mi konuşuyordu?”
Cep telefonu ile konuşurken şarjı bitenleri, kaza yapanları, direklere toslayanları; kayalıklardan uçanları hatta ve hatta ölenleri duymuştum ama böylesi ile ilk defa karşılaşıyordum.
Saatlerce yanında yolculuk etmek zorunda kaldığım adamın elinde iki telefon vardı ve ikisini de aynı anda kullanıyordu. Adam sanki bir makineli tüfek gibi hiç durmadan konuşuyordu. Kızmıştım sinirlenmiştim, çünkü kafam şişmişti ama kaçacak bir yerim, “lâ havle” çekip sabretmekten başka yapacak bir şeyim yoktu.
Bu kâbusa, bu saygısız adama mecburi yolculuk bitinceye kadar katlanacaktım. Birkaç kez adamı uyarmıştım ama duyan kim? Dikkate alan kim? Kafam bir de bu işe takılınca çıldıracak gibi olmuştum. Kulaklarımı tıkayıp duymamaya çalışıyor, zaman zaman belki diyerek uyumaya çalışıyordum ama adamın her söylediği söz beynime bir çekiç gibi çakılmaya devam ediyordu. Trene bindiğim andan beri bu yaşadıklarım özel ısmarlanmış işkence gibiydi. Artık sinir olduğum adama ve konuşmasına kulak misafiri olmaya gelmişti sıra. Neydi bu geri zekâlının vır vır vır bu konuşması?
“Aşkım ben 11.00 gibi İzmit’te olurum. Garda beni bekle! Biliyor musun seni çok özledim. Bu yirmi dört saat sanki bana yirmi dört sene gibi geldi…”
Günümüzde yaşanmış hatıralar
25 Mart 2024 | 100 Okunma
Köyde market tavuğu mu?
05 Ocak 2024 | 142 Okunma
İlle vatan ille vatan
04 Ocak 2024 | 69 Okunma
"Köylüme selam söyle"
03 Ocak 2024 | 93 Okunma
İlaç gibi sohbet
02 Ocak 2024 | 121 Okunma
TÜM YAZILARI
