Belki hâlâ gelir diye…

  “Bana deli dese de hâlâ onu deli gibi seviyorum ve onsuz bir dünya düşünemiyorum...”

    Kahvede tanıştığımız Korhan’ı dinlerken duygulanmamak elde değildi… “Aşk ağlatır dert söyletir” dedikleri türden bir durumdu… 8 Ekim tarihinde nişanlısının aldığı bir kararı açıklaması üzerine hayatının altüst olduğunu anlatmaya devam ediyordu... Nişanlısının aldığı karar neydi? On altı ay nişanlı kaldığı Korhan’a bir gün, pat diye “seninle evlenemeyeceğim, çünkü seni sevemedim” demesiydi… Korhan, derin acılar içinde anlatıyordu: -Bir zehir yutmaktan daha acı geldi bu sözler… Ama söyledim… “Nasıl olsa bir gün hatasını anlar ve yine eskisi gibi ‘seni seviyorum’ der” diye bir ümit kapısı aralamış olarak… Ne acı ki, yıllar oldu… Ondan böyle bir söz beklediğim hâlde o sözü duymadım, duyamadım… Sonra onu evliliğe razı etmek için buluştuğumuz gün geldi aklıma… Ona çok ısrar etmiştim… Ama o “Olmaz seninle evlenemem” diyordu. Ben ise hâlâ peşinden koşup ikna etmeye çalışmıştım. Hatta bana “delinin zoruna bak!” demişti… Evet belki de o haklıydı, ben bir deliydim. Kendisine bu kadar büyük bir aşkla bağlandığım için deliydim. Ama beni deli eden kendisi değil miydi? Her neyse bana deli dese de hâlâ onu deli gibi seviyorum ve onsuz bir dünya düşünemiyorum. Onsuz bir hayat yaşıyorken ölmek gibi bir şey. Şu an biraz olsun ayakta durabiliyorsam hâlâ bir gün hatasını anlayıp benimle evlenmeyi kabul edeceği umudu taşıyor olmamdır. Bende bu umut olmasa yaşamanın ne anlamı var ki? Her neyse kafanı fazla şişirdim galiba. Bilmiyorum beni niye dinledin böyle? Kimsin necisin, ne yaparsın?....