“Önemli olsa gereğini yapardı”

“Benim doktora bir şekilde ulaşmam lazım. Ev ya da cep telefonunu verin de arayayım...”

Babamın gece iyileşmemesi üzerine pazar günü, Erzurum SSK Hastanesi İç Hastalıkları uzmanı bir hekime muayene ettirdik. Hastayı ultrasona aldı ve bağırsak enfeksiyonunun henüz sona ermediğini belirtti. Ayrıca hastamızın talebi doğrultusunda SSK hastanesine yatırılması ve hastamıza nasıl bir tedavi yapılmasının gerektiğine dair bir not yazdı.
Biz de bu notu II. Dâhiliyedeki nöbetçi hemşireye verdik. Hastamızı odaya yatırdılar ve iki ünite serum verdiler. İsmini bilmediğim bir de hap içirdi nöbetçi hemşire.
Ve babam bazen ateşlenerek, bazen üşüyerek o iki ünite serum bitene kadar odada kaldı. Nöbetçi hemşireye babama bir ateş düşürücü iğne yapmasını söylediğimde dedi ki:
“Doktor beyin hastalarına onun bilgisi olmadan iğne yapamayız!”
Bu arada serum takılı olduğu andan iki saat sonra babam istifra etmeye başladı. Bir yudum su içse istifra ediyordu. Bir kaşık çorba içse yine aynı şekilde hemen çıkarıyordu. Uykusuz olmasına rağmen on saniye bile uyuyamıyordu. Hasta bu hâlde iken hemşire "doktorun izni olmadan bir şey yapamayız" diyordu.
“Peki benim doktora bir şekilde ulaşmam lazım, ne yapmalıyız? Mümkünse doktorun ev ya da cep telefonunu verin de ben arayayım bari” dedim.
Hemşire telefonları bilmediğini söyledi. Belki öyle söylemesi gerekiyordu. Ama bekleyecek durumda değildim. Hemşire hanım doktorun iletişim bilgisini vermeyince ben de gidip Acil girişindeki nöbetçi memurdan ricada bulundum. Doktorun telefonlarını aldım. Ama doktora telefonda bir türlü ulaşamadım.