1.Dünya Savaşı /Paylaşım devam ediyor

La Journal des Debats, 10 Mayıs 1876 tarihinde “ Osmanlı Devleti’inde idaresizlik artık tahammül edilemez bir dereceye ulaştı” manşetini attığında darbe şartları çoktan oluşmuştu. Keza darbe için İngiltere bütçesinden para karşılığı tam 7 milyon İngiliz altını ayrılmıştı. Netice itibariyle içeride satın alınan soysuzların marifetiyle Sultan Abdülaziz katledildi ve devlet, İngiltere’nin kulu kölesi haline gelen siyasi bir şebekenin oyuncağına dönüştü.

İmparatorluğu yıkıma götürmek amacıyla Londra, Berlin ve Paris gibi merkezlerde örgütlenen, finanse edilen İttihat Terakki örgütü 30 yıl sonra bu sefer de Abdülhamid Han’ı devirmek için yine İngiliz baronlarından aldıkları on bin altın karşılığında ihanete devam ettiler.

Abdülhamid Han eğer kendisine teklif edilen Musul, Bağdat, Bakü hattındaki petrol arazilerini yüzdelik komisyon karşılığında İngilizlere tahsis etseydi bugün dünyanın en büyük sultanlarından biri olarak takdim edilecekti. Tercihini Devlet-i Aliye’nin bekasından yana yapınca “Kızıl Sultan” iftirası atılarak içerideki İngiliz köpeklerinin ihanetiyle devrildi.

Abdülhamid Han'ı devirdikten sonra Hazine-i Hassa'ya ait tüm toprakların işletmesi National Bank of Turkey'in şirketi olan Turkish Petroleum Company'a verdiler. Yani İngilizlere. Ve ardından başlayan 1. Dünya Savaşı.

19.yüzyılda küresel sermayenin merkezi Londra’dır. 1945’den sonra New York’a taşındı ve o günden beri ABD merkezli estirilen bir emperyalizminin varlığıyla karşı karşıya kaldık. “Bana bir ülkenin parasının kontrolünü verin, kanunlarını kimin yaptığı umurumda değil’ diyen M. A. Rothschild sülalesi, Osmanlı’yı uçuruma götüren önemli finansal güç kaynaklarından biriydi örneğin.

1.Dünya Savaşı kuşkusuz imparatorlukları (başta Osmanlı) ortadan kaldırmak için başlatılan büyük bir paylaşım savaşıydı. Öyle ki İngiltere 1914 yılında dört milyon sterline anlaştığımız ve ödemesini de yaptığımız iki gemiyi bize teslim etmedi. Gemiyi teslim almaya giden Rauf Bey eli boş döndü. Devletin küçük düşürüldüğü hazin bir örnektir bu. İngiltere, gemilerimizi vermedi çünkü Çanakkale’de herhangi bir sıkıntı istemiyordu.