Savaşın önemli silahı: Propaganda

Genel görüştür:
I. Dünya Savaşı kimyagerle­rin savaşı oldu.
II. Dünya Savaşı fizikçile­rin savaşı oldu.
Dünyanın dört yanındaki düşük yoğunluklu savaş/terörle mücadele sosyal bilimci­lerin savaşı oldu/oluyor. Bu “kültür merkezli” bir savaştı…
İnsanın kültürünü/ toplu­mun yapısını incelemek-kav­ramak, toplum mühendisliği yapmaktı.
Soru şu:
– Terörist halkın desteğini-sev­gisini-güvenini nasıl kazanıyor?
– Teröristin motivasyon ve moral kaynağı ne?
Mesele sadece teröristin elin­de tuttuğu silah ya da istihbarat değil!
Teröristi tanımak- yetişti­ği kültürel iklimi bilmek– kit­lelerin ruh halini öğrenmek yani, psikolojiyi savaşa katmak şart.
Bir harbin psikolojik boyu­tu, harbin genel ve fiziki boyutu kadar önemlidir. Pro­pagandayı savaşınıza ekle­mezseniz nasıl kazanacağınızı bilemez boşa uğraşırsınız.
Hedefiniz sivrisinek değil, sivrisineğin “yetiştiği” bataklığı kurutmak olmalıdır! Bunun yolu propagandadır/psikolojik savaştır.
Bu sebeple…
Birçok ülke ordusunda, psi­kolojik savaş teknikle­rini bilen uzmanların görev yaptığı psikolojik strateji kuru­luşları faaliyet yürütüyor. Ör­neğin, CIA’da “İnsan Ekolojisi Araştırma Birimi” var. Çünkü biliyorlar ki…
Bu savaşın iki önemli sila­hı var:
– Anlamak…
– Empati kurmak…
Gönüllerde ve akıllarda yer etmek önemli.
Zihinleri kazanmak elzem.
Bu nedenle CIA, Vietnam Savaşı’nda bu ülkeye Viet­namca bilen antropolog­lar gönderdi. ABD’liler ilk kez bu savaşta davranış bilim­cilere ihtiyaç duyulduğunu keşfetti.
Düşmanın kültürünü bilmek, düşmanın savaş tekniğini bil­mekten daha önemliydi! B...