Kendini yeremeyen insan!

İnsan çoğu zaman kendisini övmek ister. Bazıları bunu bodoslama yapar. Bazıları da “Hep kendisini övüyor” demesinler diye taktik geliştirir. Bu taktiklerin en popüleri de başkalarının ağzından kendini övmektir.

Yani kişi, birinci tekil şahısta kendini eleştirir gibi yaparken, üçüncü tekil ve çoğul şahıslardan destek alarak hikâyeyi kendi lehine çevirir. Durumu somutlaştırmak adına kendimden bir örnek vereyim:

Meslekte 25 yılı devirmişim. Odama mesleğe yeni başlamış bir öğretmen geliyor. “Hocam, sizin engin tecrübelerinizden istifade etmek istiyoruz” falan diye bir girizgâh yapıyor. Ben de fırsattan istifade başlıyorum anlatmaya…

Öğretmenlik yaparken bizim de çok hatalarımız oldu. Mesela bir keresinde çok sinirlenip bir öğrencinin kafasına kitapla vurmuştum. Ailesi okulu arayıp beni şikâyet etmiş. Ertesi gün okul müdürü beni odaya çağırdı. “Hocam” dedi. “Sen bu okulun en kral öğretmenisin. Çocuklar senin için ölüyor. Veliler senden hep sitayişle bahsediyor. Bizim okulumuza çok büyük değer kattın. Sen böyle bir hatayı nasıl...