GÖÇ

Bugünkü dünyanın en ciddî mes’elelerinden biri göç vak’asıdır. Belki Covid-19 salgını bu gerçeği perdelemiştir ama vaziyet aynen böyle. Salgın, er veya geç bir gün biter, fakat göç, sürüp gider. Adına ister göç, ister muhacirlik, ister sığınma, ister mültecilik… ne denirse densin insanın doğduğu, yaşadığı, toprağı olarak, vatanı olarak benimsediği yerden kopup meçhule doğru yol alması ne dünün problemiydi, ne bugünün problemidir ve ne de yarının problemi olacaktır. Bu, çok kere bir dramdır. İnsanlığın bu tarafı; insanlığın bu hâile ve gâilesi, tarih kadar eskidir. İsrafil aleyhisselâmın “buraya kadar!” anlamında kıyamet habercisi sur’unu üflediği âna kadar da sürecektir.

Nitekim beşerin dünya macerası bir hicretle başlar. İlk insan ve ilk Peygamber Âdem aleyhisselâmın cennetten çıkarılarak dünyaya gönderilmesi bir göçtür. Sevgili Peygamberimiz Muhammed aleyhisselâmın çok sevdiği şehri Mekke’den, sonradan adını Medine diye değiştireceği Yesrib’e hicreti destanî büyük bir hicret ve İslâm tarihinin kader kavşağıdır. Musa aleyhisselam gibi diğer başka Resul veya Nebilerin de hayatlarında hicretler vardır....