Siyonist Hıristiyanlığın amentüsü: İşgal, ilhak ve katliam!

“Siyonist Hıristiyanlık” terkibini Roger Garaudy, İlahi Mesajlar Toprağı adlı kitabında “Hıristiyan Siyonizmi” şeklinde kullanmıştır.

Eski Ahit (Tevrat) ve Yeni Ahit (İncil) olarak Kitab-ı Mukaddes adı altında, çeşitli zamanlarda tekrar tekrar yazılmış bir kitaba bağlı olmakla ortaklaşmalarına (benzeşmelerine) rağmen, Yahudilerle Hıristiyanlar arasında daha başta amentülerinden kaynaklanan ve yüz yıllara yayılan bir düşmanlığın kaynağı da yine ortaklaştıkları kitaptır.

Garaudy’nin, gerekçesini “Katolik Kilisesi’nin, yaklaşık iki bin yıl boyunca, Yahudilere karşı geleneksel tutumu (2. Vatikan Konsili ve 1964’teki ‘Resmi kararları’na kadar) üç teze dayanıyordu: a)Yahudiler, İsa’yı öldürdükleri için, Tanrı’yı öldürmüşlerdir. Bu halk ‘Tanrı Katili’dir. b)Tanrı’nın ‘seçilmiş halkı’ bundan böyle Kilise’dir (Hıristiyanlardır). c)Eski Ahit Yeni’nin ‘alegorik’ öncüsüdür” şeklinde özetlediği (Trc.: Cemal Aydın, Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları, İstanbul 2014) söz konusu düşmanlık, Roma'nın vassalı olarak Kudüs ve çevresinde yaşayan Yahudilerin, Hz. Meryem’in Beytülmakdis’e adanmasına karşı zorluk çıkarmalarından başlayarak, Hz. Musa’nın (s.a.) şeriatıyla gönderildiği halde...